04/10 EYÜP 31-34

[tr] Eyüp 31-34

^31:1 ‹‹Gözlerimle antlaşma yaptım
Şehvetle bir kıza bakmamak için.
² Çünkü insanın yukarıdan, Tanrıdan payı nedir,
Yücelerden, Her Şeye Gücü Yetenden mirası ne?
³ Kötüler için felaket,
Haksızlık yapanlar için bela değil mi?
⁴ Yürüdüğüm yolları görmüyor mu,
Attığım her adımı saymıyor mu?
⁵ ‹‹Eğer yalan yolunda yürüdümse,
Ayağım hileye seğirttiyse,
⁶ -Tanrı beni doğru teraziyle tartsın,
Kusursuz olduğumu görsün-
⁷ Adımım yoldan saptıysa,
Yüreğim gözümü izlediyse,
Ellerim pisliğe bulaştıysa,
⁸ Ektiğimi başkaları yesin,
Ekinlerim kökünden sökülsün.
⁹ ‹‹Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam,
Komşumun kapısında pusuya yattıysam,
¹⁰ Karım başkasının buğdayını öğütsün,
Onunla başka erkekler yatsın.
¹¹ Çünkü bu utanç verici,
Yargılanması gereken bir suç olurdu.
¹² Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o,
Bütün ürünümü kökünden kavururdu.
¹³ ‹‹Benimle ters düştüklerinde
Kölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,
¹⁴ Tanrı yargıladığında ne yaparım?
Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?
¹⁵ Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı?
Rahimde bize biçim veren O değil mi?
¹⁶ ‹‹Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse,
Dul kadının umudunu kırdımsa,
¹⁷ Ekmeğimi yalnız yedim,
Öksüzle paylaşmadımsa,
¹⁸ Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse,
Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,
¹⁹ Giysisi olmadığı için can çekişen birini
Ya da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,
²⁰ Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam,
O da içinden beni kutsamadıysa,
²¹ Mahkemede sözümün geçtiğini bilerek
Öksüze el kaldırdımsa,
²² Kolum omuzumdan düşsün,
Kol kemiğim kırılsın.
²³ Çünkü Tanrıdan gelecek beladan korkarım,
Onun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.
²⁴ ‹‹Eğer umudumu altına bağladımsa,
Saf altına, ‹Güvencim sensin› dedimse,
²⁵ Servetim çok,
Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,
²⁶ Işıldayan güneşe,
Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,
²⁷ İçimden ayartıldımsa,
Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,
²⁸ Bu da yargılanacak bir suç olurdu,
Çünkü yücelerdeki Tanrıyı yadsımış olurdum.
²⁹ ‹‹Eğer düşmanımın yıkımına sevindim,
Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,
³⁰ -Kimsenin canına lanet ederek
Ağzımın günah işlemesine izin vermedim-
³¹ Evimdeki insanlar, ‹Eyüpün verdiği etle
Karnını doyurmayan var mı?› diye sormadıysa,
³² -Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi,
Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı-
³³ Kalabalıktan çok korktuğum,
Boyların aşağılamasından yıldığım,
Susup dışarı çıkmadığım için
Suçumu bağrımda gizleyip
Adem gibi isyanımı örttümse,
³⁵ -‹‹Keşke beni dinleyen biri olsa!
İşte savunmamı imzalıyorum,
Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin!
Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,
³⁶ Kuşkusuz onu omuzumda taşır,
Taç gibi başıma koyardım.
³⁷ Attığım her adımı ona bildirir,
Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.-
³⁸ ‹‹Toprağım bana feryat ediyorsa,
Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,
³⁹ Ürününü para ödemeden yedimse
Ya da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,
⁴⁰ Orada buğday yerine diken,
Arpa yerine delice bitsin.›› Eyüp'ün konuşması sona erdi.
^32:1 Böylece bu üç kişi Eyüpe yanıt vermekten vaz geçti, çünkü Eyüp kendi doğruluğundan emindi.
² Ram ailesinden Bûzlu Barakel oğlu Elihu Eyüpe çok öfkelendi. Çünkü Eyüp kendini Tanrıdan haklı görüyordu.
³ Elihu Eyüpün üç arkadaşına da öfkelendi, çünkü Eyüpü suçlamalarına karşın sağlam bir yanıt bulamamışlardı.
⁴ Elihu Eyüple konuşmak için sırasını beklemişti, çünkü ötekiler yaşça kendisinden büyüktü.
⁵ Bu üç kişinin başka bir şey söyleyemeyeceğini görünce öfkesi alevlendi. ‹‹Tanrıyı››.
⁶ Bûzlu Barakel oğlu Elihu şöyle konuştu: ‹‹Ben yaşça küçüğüm, sizse yaşlısınız.
Bu yüzden çekindim, bildiğimi söylemekten korktum.
⁷ ‹Çok gün görenler konuşsun› dedim,
‹Çok yıl yaşayanlar bilgeliği öğretsin.›
⁸ Oysa insana ruh,
Her Şeye Gücü Yetenin soluğu akıl verir.
⁹ Akıl yaşta değil baştadır.
Adaleti anlamak yaşa bakmaz.
¹⁰ ‹‹Bu yüzden, ‹Beni dinleyin› diyorum,
Ben de bildiğimi söyleyeyim.
¹¹ Siz konuşurken ben bekledim,
Siz ne diyeceğinizi araştırırken
Düşüncelerinizi dinledim.
¹² Bütün dikkatimi size çevirdim.
Ama hiçbiriniz Eyüpün haksızlığını kanıtlayamadı,
Onun söylediklerine karşılık veremedi.
¹³ ‹Biz bilgeliğe eriştik,
Bırakın Tanrı onu haksız çıkarsın, insan değil› demeyin.
¹⁴ Ama Eyüpün sözlerinin hedefi ben değildim,
Bu yüzden onu sizin sözlerinizle yanıtlamayacağım.
¹⁵ ‹‹Onlar yıldı, yanıt veremiyorlar artık,
Söyleyecek şeyleri kalmadı.
¹⁶ Onlar konuşmuyor diye ben beklemeli miyim,
Duruyor, yanıt vermiyorlar diye?
¹⁷ Benim de söyleyecek sözüm var,
Ben de bildiğimi söyleyeceğim.
¹⁸ Çünkü içim dolu,
İçimdeki ruh beni zorluyor.
¹⁹ İçim açılmamış şarap gibi,
Yeni şarap tulumları gibi patlamak üzere.
²⁰ Konuşup rahatlamalıyım,
Ağzımı açıp yanıtlamalıyım.
²¹ Kimseye ayrıcalık göstermeyecek,
Kimseye yaltaklanmayacağım.
²² Çünkü yaltaklanmayı bilsem,
Yaratıcım beni hemen yok ederdi.
^33:1 ‹‹Ama şimdi lütfen sözümü dinle, Eyüp,
Söyleyeceğim her şeye kulak ver.
² Ağzımı açtım açacağım,
Söyleyeceklerim dilimin ucunda.
³ Sözlerim temiz bir yürekten çıkıyor,
Dudaklarım bildiklerini içtenlikle söylüyor.
⁴ Beni Tanrının Ruhu yarattı,
Her Şeye Gücü Yetenin soluğu yaşam veriyor bana.
⁵ Elinden gelirse beni yanıtla,
Kendini hazırla, karşımda dur.
⁶ Tanrının önünde ben de tıpkı senin gibiyim,
Ben de balçıktan yaratıldım.
⁷ Onun için dehşetim seni yıldırmasın,
Baskım sana ağır gelmesin.
⁸ ‹‹Sesin hâlâ kulaklarımda,
Şöyle demiştin:
⁹ ‹Ben kusursuz ve günahsızım,
Temiz ve suçsuzum.
¹⁰ Yine de Tanrı bana karşı bahane arıyor,
Beni düşman görüyor.
¹¹ Ayaklarımı tomruğa vuruyor,
Yollarımı gözetliyor.›
¹² ‹‹Ama sana şunu söyleyeyim,
Bu konuda haksızsın.
Çünkü Tanrı insandan büyüktür.
¹³ İnsanın hiçbir sözünü yanıtlamıyor diye
Niçin Onunla çekişiyorsun?
¹⁴ Çünkü insan anlamasa da,
Tanrı şu ya da bu yolla konuşur.
¹⁵ Rüyada, geceleyin görümde,
İnsanları ağır uyku basınca,
Yatakta yatarlarken,
¹⁶ Kulaklarına konuşur,
Uyarısıyla onları korkutur;
¹⁷ Onları yaptıkları kötülükten döndürmek,
Gururdan uzak tutmak,
¹⁸ Canlarını çukurdan,
Hayatlarını ölümden kurtarmak için.
¹⁹ İnsan yatağında acılarla,
Kemiklerinde dinmez sızılarla yola getirilir.
²⁰ Öyle ki, içi yemek kaldırmaz,
En lezzetli yiyecekten tiksinir.
²¹ Eti erir, görünmez olur,
Gözükmeyen kemikleri ortaya çıkar.
²² Canı çukura,
Hayatı ölüm meleklerine yaklaşır.
²³ ‹‹Yine de insana doğruyu bildirmek için
Yanında bir melek, bin melekten biri
Arabulucu olarak bulunursa,
²⁴ Ona lütfeder de,
‹Onu ölüm çukuruna inmekten kurtar,
Ben fidyeyi buldum› derse,
²⁵ Eti çocuk eti gibi yenilenir,
Gençlik günlerine döner.
²⁶ Dua ettiğinde Tanrı ondan hoşnut kalır,
O da Tanrının yüzünü görüp sevinir.
Tanrı onun durumunu düzeltir.
²⁷ Sonra insanların önünde türkü çağırır:
‹Günah işleyip doğru yoldan saptım,
Ama Tanrı hak ettiğim cezayı vermedi bana,
²⁸ Canımı çukura inmekten O kurtardı,
Işığı görmek için yaşayacağım.›
²⁹ ‹‹İşte, insanın canını çukurdan çıkarmak,
Onu yaşam ışığıyla aydınlatmak için
Tanrı bütün bunları iki kez,
Hatta üç kez yapar.
³¹ ‹‹İyi dinle, Eyüp, kulak ver,
Sen sus, ben konuşacağım.
³² Söyleyeceğin bir şey varsa söyle,
Çünkü seni haklı çıkarmak isterim.
³³ Yoksa, beni dinle,
Sus da sana bilgelik öğreteyim.››
^34:1 Elihu konuşmasına şöyle devam etti:
² ‹‹Ey bilgeler, sözlerimi dinleyin,
Kulak verin bana, ey bilgi sahipleri.
³ Çünkü damak nasıl yemeği tadarsa,
Kulak da sözleri sınar.
⁴ Gelin, doğruyu seçelim,
İyiyi birlikte öğrenelim.
⁵ ‹‹Çünkü Eyüp, ‹Ben suçsuzum› diyor,
‹Tanrı hakkımı elimden aldı.
⁶ Haklı olduğum halde yalancı sayılıyorum,
Suçsuz olduğum halde okunla yaraladın beni.›
⁷ Eyüp gibisi var mı?
Alayı su gibi içiyor!
⁸ Kötülük yapanlarla dostluk edip geziyor,
Kötülerle aynı yolda yürüyor.
⁹ Çünkü, ‹Tanrıyı hoşnut etmeye çalışmak
İnsana yarar getirmez› diyor.
¹⁰ ‹‹Bu yüzden, ey sağduyulu insanlar, beni dinleyin!
Tanrı kötülük yapar mı,
Her Şeye Gücü Yeten haksızlık eder mi? Asla!
¹¹ Çünkü O herkese yaptığının karşılığını öder,
Hak ettiğini başına getirir.
¹² Tanrı kesinlikle kötülük etmez,
Her Şeye Gücü Yeten adaleti saptırmaz.
¹³ Kim yeryüzünü Ona emanet etti?
Kim Onu bütün dünyanın başına atadı?
¹⁴ Eğer niyet eder de
Ruhunu ve soluğunu geri çekerse,
¹⁵ Bütün insanlık bir anda yok olur,
İnsan yine toprağa döner.
¹⁶ ‹‹Aklın varsa dinle,
Kulak ver sözlerime.
¹⁷ Adaletten nefret eden hiç hüküm sürebilir mi?
Adil ve güçlü olanı suçlayacak mısın?
¹⁸ Krallara, ‹Değersizsiniz›,
Soylulara, ‹Kötüsünüz› diyen,
¹⁹ Önderlere ayrıcalık tanımayan,
Zengini yoksuldan çok önemsemeyen O değil mi?
Çünkü hepsi Onun ellerinin işidir.
²⁰ Gece yarısı bir anda ölürler,
Herkes sarsılır, ölüp gider,
Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.
²¹ ‹‹Tanrının gözleri insanların yolundan ayrılmaz,
Attıkları her adımı görür.
²² Kötülük yapanların gizlenebileceği
Ne karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.
²³ Yargılanmak için önüne gelsinler diye,
Tanrı insanları sorgulamaya pek gerek duymaz.
²⁴ Araştırmadan güçlü insanları kırar,
Onların yerine başkalarını diker.
²⁵ Çünkü ne yaptıklarını bilir,
Gece onları deviriverir, ezilirler.
²⁶ Herkesin gözü önünde
Kötülükleri yüzünden onları cezalandırır;
²⁷ Artık Onun ardından gitmedikleri,
Yollarının hiçbirini dikkate almadıkları için.
²⁸ Yoksulun feryadını Ona duyurdular;
Düşkünlerin feryadını işitti.
²⁹ Ama Tanrı sessiz kalırsa kim Onu suçlayabilir?
Yüzünü gizlerse kim Onu görebilir?
Bir ulusa karşı da bir insana karşı da O hep aynıdır,
³⁰ Tanrısız insan krallık etmesin,
Halka tuzak kurmasın diye.
³¹ ‹‹Kimse Tanrıya,
‹Suçluyum, artık kötülük yapmayacağım› dedi mi,
³² ‹Göremediğimi sen bana öğret,
Haksızlık ettimse, bir daha etmem?›
³³ Onu reddettiğin halde,
Senin keyfince mi seni ödüllendirmeli?
Çünkü karar verecek olan sensin, ben değil,
Öyleyse anlat bana bildiğini.
³⁴ ‹‹Sağduyulu insanlar,
Beni dinleyen bilgeler diyecekler ki,
³⁵ ‹Eyüp bilgisizce konuşuyor,
Sözlerinin değeri yok.›
³⁶ Kötü biri gibi yanıtladığı için
Keşke Eyüpün sınanması sonsuza dek sürse!
³⁷ Çünkü günahına isyan da ekliyor,
Önümüzde alay edercesine el çırpıyor,
Tanrı'ya karşı konuştukça konuşuyor.››

---